Baki Bey, yazınız çok güze bir konuya temas ediyor. Maalesef, biz Müslümanlar din’i cami’ye hapsetmişiz. Hayatın hiçbir sahasında din’in bir anlamı yok. Halbu ki, Halil Cibran’ın ele aldığı gibi yaşanan her şey din’i ifade etmektedir. Biz böyle anlamadığımız için yazık ki, hata üstüne hata yapıyoruz. Toplumsal bir çok yıkım bu sebepten kaynaklanıyor. Size benim başımdan geçen bir olay anlatmak istiyorum. Ben Müteahhitim, işim gereği mazok tüketimim fazla. Dolayısıyla da, farklı benzin istasyonlarıyla çalışıyorum. Bir ara ödemelerde sıkıntı yaşadım. İki istasyon sahibiyle bu anlamda sorun oldu. Bunlardan birisi sünneti seniyye bırakmış birisi. Diğeri ise, ara sıra içki içen ehh işte ortalama bir Müslüman. Ödemelerin gecikmesiyle çözüm teklifine gittim. İçki içen’e vade farkı koy birkaç ay sonra ödeyeyim dediğimde fena halde tepki verdi. “Kardeşim ben tefecimiyim ki sen bana bunu teklif ediyorsun. Git üç ay sonra öde, ama öde” dedi. Sünneti seniyyeli kardeşim ise, benim teklifime balıklama atladığı gibi bir de, benim belirlediğim vade farkını birkaç puan daha artırdı. Şimdi bunu niye anlatıyorum. Sakallı kardeş. Dini camide yatıp kalkmaktan ibaret biliyor, ve daha ziyadede aldatmak için kullanıyor. Öbürü ise, belki ne anlama geldiğini bilmiyor, ama ister vicdan deyin, ister gelişmiş ahlak deyin Allah’a daha yakın duruyor. Başımdan geçen olayı anlattım ki, sizin yazınıza konu olan din’i milletin nasıl anlaması gerektiğine katkı olsun.