İnternetin en sevimsiz yanlarından birisi bu işte…
İstemeseniz de, tiksinti veren şeylere katlanmanıza sebep oluyor…
Bazen bir görüntü..
Yahut bir yazı…
Görmek veya okumak zorunda kalıyorsunuz…
Böyle bir hali dün yaşadım…
Ahmet Altan’ı okudum…
Bebek katilini kutsuyor; methediyor…
“Siyaset sahnesinde "star" kumaşına sahip bir lider” diyor…
“Kader çizgisi Mandela'nın kader çizgisine gittikçe daha çok benziyor. Mandela da çok kanlı eylemlerin emirlerini vermişti, Mandela da uzun yıllar hapiste yatmıştı, Mandela da barış sürecini hapisten yönetmişti.” diyor…
Hasılı…
Diyor da diyor…
Bu ifadelere şaşıranın aklına şaşarım…
Altan’larınki genetik bir hal…
Değersizlik duygusunu hücre hücre işlemiş bir familya…
Baba Çetin’i biliyoruz…
İhtimal ki geçmişlerinden tevarüs etmiş…
Malum; değersizlik duygusu Bir insanın kendisini diğer insanlardan daha değersiz bir varlık olarak algılamasını tanımlar…
Kökenini de çocukluk yaşantılarından alır.
Bir çocuğa değer verilmemesi, onu kendine özgü hakları olan özerk bir varlık olarak tanımama anlamına gelir.
Çünkü, bir insana değer vermek, onun gerçeklerini anlamaya çalışmak ve onu olduğu gibi benimseyebilmektir.
Ama birçok kişi diğer insanlara değer verdiği sanısıyla aslında kendi özsever ihtiyaçlarına doyum sağlar.
Bunlar bilimsel tespitler…
Bizim yaptığımız bir prototip üzerine şablon misali yerleştirmek…
Yine derler ki…
“Değersizlik duyguları yaşayan bir kişinin bazı insanları yüceltmesi, geliştirmiş olduğu gerçekdışı senaryoların bir sonucudur; bu insanların kendisinin ulaşmak istediği görkeme sahip olduğu yanılgısından kaynaklanır.”
Ahmet Altan’ın Bölücübaşını abartılı cümlelerle tarifi tam da bu halin dışa vurumu…
***
Bu marazi halin bir kırılma noktası da var…
Yine ilmi tespitlerden biliyoruz ki…
Değersizlik duygusuyla sarmaş dolaş tiplemeler, sanal olarak var ettikleri kahramanları, bir müddet sonra acımasız bir biçimde de yok ederler.
Kişiye göre değişen bir durum değil…
Patolojik bir hal…
Bu hastalık kimde zuhur ederse, varacağı son duygu durağı burası olacaktır…
İlliyet prensibince…
Önce övmek, sonra sövmek…
Altan ailesi de öyle…
Çetin Altan’ın evvelki kahramanlarına bakın…
Komünist anlayışın en uç müddeisi iken…
Ahir ömründe, kapitalist anlayışa inanılmaz methiyeler düzen bir kişilik(!)
Kınamayacaksınız…
Dedik ya…
Hastalık hali…
***
İdbare yaklaşıyor bölücü hareket…
Bu gün övgü düzenlerin halini o gün görmeyi çok isterim…
Sebep sonuç ilişkisini bir kez daha müşahadenin keyfini tatmak için…
İlahi adaletin şaşmaz olduğuna bütün yüreğimizle inanıyoruz…
O anlayışta zulüm üzerine inşaya yer yok!
Eline aldığı silahla…
Veya…
Elindeki kalemi silah gibi kullanarak bi günah insanlara yönelenlerin sonu kesinlikle hüsrandır…
Yahut…
Çetin Altan’ın bir ayağı çukurdayken düştüğü hazin hal…
Mekirlik…
Tükürdüğünü yalaya yalaya çukura itilmek..
Ömrü olan görecek…
Vesselam!